SİL BAŞTAN...

            Başarısızlığın sonucudur öfke. Şiddeti inletir tüm vücudu,yakar geçer zihni,kırar döker tapuları. En acısıda o denli çaba ve gayretin sonu olması yıkar seni. Üzülmen ,kırılman yada bunun gibi duygu yoğunlukları olanı da değiştirmez. Teselli ediş biçimleri aynıdır.  Konuya yaklaşma denemeleri kalıplaşmış klasik sözler. Bir yere kadardır oda, artık ya umursanmaz yada umursanılmazsındır. Kimseye kabahat bulmamalı sonuçta sebebi sen, başına gelenlerin. Kendinle tartışmak ki şu saatten sonra yapabiliçeğin en iyi sonuç. Seven sevilen, kazanan kaybeden, vaar olan yook olan, ne varsa hayata dair cevapları kendi bilincinde, gizli senin bilmediğin. Sevseydin yapardın mesela derler, çok isteseydin yada. Acı ama gerçek şuki olmadı mı olmuyor bazen, kaç geceyi sabah etmiş olsan da. Yalnızlığına kulak verirken, kahveni yudumlarken, kendini dinlemeye vaktin dahi yokken. Eskisi gibi değil misin? Neydi bu kadar çaresizliğin sebebi durduğun yerde saymanın nedeni? Geçmiş geçmişte kaldı tamam kabulüm, asıl korkutan gelecek yasanılandan haberim var, yaşayacak olduğum bir hayat. Başarısızlıklara meyil etmesi olası bir hayat. Beynim bazen sığmıyor kafa tasıma, düşünmek öyle yoruyor ki... ( aslında düşünmek yormaz beyni ya neyse) Eklemlerim de eskisi kadar güçlü değil kaldıramıyor bu denli ağırlığı her şeye rağmen gülümsemek.... Ama o da kurtarmıyor bendeki hezimet bakışların çevreme yaydıklarını. Benlerle başlayan cümleler artıyor kendinden bir haber olmadığım şekilde, kendimi ,kendimle çekişirken buluyorum yani kendi kendimi; çekiştirirken  bile başarısız olduğumu anlıyorum. Derinlerden delen çığlıklara boğuyorum kendimi yani kısacası susuyorum..! Gizlemeye çalışıyorum bazı şeyleri, belli etmemeye çalışıyorum. Çabalamanın her zaman kazandırmadığını biliyorum artık, desinlere bakarak denilmeyecek hale gelmenin kaçınılmaz sonuclarından da haberdarım. Hatalarımı yükleyip valizime, başarısızlıklarımı atıp çöp kutusuna beni mutsuzluğa sürekleyen ne varsa bırakıp geride, gülmemi ve huzuru yaşatanı alıp kolumun altına, gün batımının tam ters yönünde uzaklaşmak istiyorum arkama bakmadan.  Çünkü gittiğim yönde yeni başlangıçlar var. Çünkü gittiğim yönde benimle gelen huzur kaynağım. Çünkü gittiğim yönde aydınlık var.Çünkü gittiğim yönde güneş var...                                     

                                                                     BAturay İSkender...