29 Temmuz 2017 Cumartesi

CEVAP...

Hayatın anlamını yitirdiği arka sokaklar da hazin son buluşmaları yaşıyor yüreğim. kırık camların parçalanmışlığı geziniyor göz bebeklerim de. Başarısızlığın yalnızlığıyla kaybediyorum ne var ise.Gelmeden gitmenin boynu büküklüğü kalıyor elimde.Gülümsemeyi o kadar özledim ki..! Aynı taslaklar üzerine kurulu senaryolar kapalı gişe oynuyor. Yenilik  yok, olması gerekende bu  koltuk kavgası çıkmasın diye boyun büküp gem vuruyoruz,sineye çekip devam ediyoruz. İsteklerini sadece istek olarak bırakmanın nedeni bize öğretilenler mi? Yoksa öğretilmek istenenler mi? Hep farklı yazmak istemişimdir. Bambaşka okuyanlara göre saçma sapan gelme ihtimalide yüksek hani. Anlamsızlıklar içine saklanmış milyonlarca paha biçilemez anlam yüklü duygu bulutları. Göremeyeni görmek suç mu arkadaş.Kimin ne dediği ne kadar önemli bizim için. Hayatımıza yön verecek kadar mı? Dimdik durmak için takatim yok artık içimden de gelmiyor, ne yalan söyleyeyim taslaklardan birini sahiplenip yön vermemek için hayatıma sebepte yok. Zincirlenmiş hayal kalıntıları takılınca ayağıma , içim sızlasa da  arkama bakmadan devam etmek zor geliyor. Anlatılan başarının sırrı sende içinde saklı teranelerine karnım tok , bu tip yazıları okuyanların yarısı başarmış olsaydı bu dünya böyle olurmuy du? Dünyanın yarıdan çogu dönmemiş olmaz mıydı köşeyi. Sadece köşe başından dönmekten ibaret olmadı mı hiç okunanların sonu,başkalarını zengin etmekten başka. Geldiğim yerleri özlüyorum çok sevdiğimi sanmazdım oysa,içimdekinin sevgi oldugunundan da emin değilim. Son anlarımı yaşıyor olsaydım ne yapardım diye uçuk bir fikir takıl aklımın kıyısına. Cidden ne yapardım? Cevabını veremiyorum bile iyimi...     BAturay İSkender...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder