RÜYA GİBİ

      Bir gece telefonumun radyo frekanslarını kurcalarken klasik müzik eşliğinde adını bilmediğim radyocunun okuduğu şiirle irkildim. Çok beğendim. Şiirin bir satırını hemen google'a yazdım. "Ahmet Telli-Çocuksun Sen" şiiri çıktı. Ne kadar içten ne kadar pürüzsüz duygularda yazılmış.

      Şair bu şiiri savaş meydanlarında ki çocuklar için yazmıştı. Daha da ilgimi çekti. Bir daha dinledim. Dinledikçe hüzünlendim. Şiiri okuyan güzel ses Barış Cem Kaya'ya aitmiş..Hakikaten şairin sesi dışında bir de onun sesiyle dinlemenizi şiddetle tavsiye ederim.

"Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak

Yumuyorum gözlerimi gözkapaklarımın içindesin

Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen.."

Rüya gibi şiir..

"Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen

Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu 

Şu samanyolu hani avuçlarından dökülen 

Kum taneleri var ya onlardan birindeyim

Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor

Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte

Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum

Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun 

Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı 

Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman 

Birisi adres sorsa önce silaha davranıyorum

Kekemeyim en az kasabalı aşklar kadar mahçup ve 

Üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için 

Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar

Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa

Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun 

Ölümlülerin işi bir de mutlu olanların 

Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar

Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa

Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan

Susan çocuktan daha büyük bir tehdit

Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimse 

Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman 

Bir kaza olsa adı aşk oluyor

Aşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansık

Seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada 

Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak

Yumuyorum gözlerimi gözkapaklarımın içindesin

Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen

Hiç büyümüyorsun artık iyi ki büyümüyorsun

Adınla başlıyorum her şiire ve her mısrada

Esirgeyensin bağışlayansın, biad ediyorum.

Çocuksun sen ve bu dünya sana göre değil

2

Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüm

Bir çiçeğe tutundum düşerken, oradayım hala

Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı 

Nasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle

Zaman benim işte, nesneleşiyor tüm anlar

Dursam ölürüm paramparça olur dünya

Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüm

Uçurum diyordun bir aşk uçurum özlemidir

Bırakıyorum öyleyse kendimi sesinin boşluğuna 

Tutunabileceğim tüm umutları görmiyeyim için 

Gözlerimi bağlıyorum geceyi mendil yaparak

(Gözlerim bir yerde daha bağlanmıştı, bunu 

Unutmuyorum unutmuyorum unutmuyorum hiç)

Bir rüzgar esse ellerin fesleğen kokar 

Kırlangıçlar konuyor alnına akşamüstleri

Bu yüzden bir kanat sesiyim yamaçlarda

Üzgün bir erguvan ağacıyla konuşuyorum

Ayrılığın zorlaştığı yerdeyim ve dalgınlığım

Bir mülteci hüznüne dönüyor artık bu kentte

Çocuksun sen alnına kırlangıçlar konan 

Bir bulutun peşine takılıp gittiğimiz yer 

Okyanus diyelim istersen ya da sen söyle

Batık bir gemiyim orda, seni bekliyorum

Upuzun bir sessizliğim fırtınlara patlarken

Gövdem köle tacirlerinin barut yanıkları içinde

Ve gittikçe acıtıyor yaralarımı tuzlu su

Çocuksun sen büyümek yakışmazdı hiç

Gülüşünün kokusuyla yeşerdi bu elma ağacı

(Soluğunun elma kokması bundandı belki)

Bir elma kokusuna tutundum düşerken 

Sallanıp durmaktayım bir saatin sarkıcı n

Asıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle

Çocuksun sen, çocuğumsun"

Asya İSKENDER