Neden
garibim bu kadar, neden yalnız niye mahcubum peki sebebini bilmediğim yığınlar
dolusu sorular var beynimde sürüler halinde dolaşan ağlamak istesem onu da
beceremem şimdi ona yanarım aciz bedenim tadarken yanmışlığı tam göğsünün
üstünde çaresi de yok deyiveriyor kimlere kimsesizleri sorarken ,kimsesiz
olduğumun farkına varamamış olman ayıbım mı yoksa aptallığım mı bilemiyorum,
istiyorum kuşların ufukta kaybolması
gibi kaybolmak istiyorum. Güneşin batışı, bulutların yağmur damlalarına
dönüşüp toprağı dövdüğü gibi, içimde akan şelaleler kadar... BAturay İSkender
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder