GEÇ...

Nereye koysam sığdıramadıklarımı,kime yüklesem derdimi çaresini bilemezken ben. Derman bulmaya niyetlenmem niyedir onuda hiç anlamam. Sankilere bırakılmış özlemlerden ibaretim , başkalaşmış sevgilerin yok olmuş birlikteliklerin vefasız yaşamların esiri olmaya yüz tutmuşken bedenim ,aklım imdat çağrısı vermeye başladı. Çaresiz ve bir o kadar da başarısızdık artık, ne keşkeler nede varsayımlar teselli edebilir bu nacizaneyi . Her son bir başlangıçtırın doğrultusunda son yol alışlarım, diretmenin artık daha fazla ne gereği nede lüzumu  yok bundan gayrı .Çırpındıkça batıyorsan haklı olmak haksız olmak, hiç bir gerekçeyi karşılamıyor ,karşılayamaz da ,karşılamasında

yeterince geçikti  zaten...

BAturay İSkender...