SON...

       YÜREĞİMİ ÇIKARIP PARÇALAMAKTAN BAŞKA İSTEĞİM YOK ŞU AN. BEDENİME DAR GELİYOR TÜM VÜCUDUMU PARÇALAYACAK GİBİ ACIMASIZCA, SON GÜCÜYLE ZORLUYOR  İNTİKAMINI ALIYOR BENDEN,ELİNDEKİ KOZU ÖYLESİNE UMARSIZCA KULLANIYOR Kİ NE SONUMUZU GETİRİYOR NEDE İNTİKAMINI TAM ANLAMIYLA ALIP KURTARIYOR BENİ IZDIRAPDAN. GÖZLERİM GÖRMEK İSTEMEDİĞİ İÇİN ONUN DIŞINDAKİ DÜNYAYI KARARTIYOR. GÖREN KÖR OLMAKTAN BAŞKA BİR ÇARE BIRAKMIYOR BANA.  KULAKLARIMIN DA PEK FAZLA FARKI YOK ODA İSTEDİĞİNİ DUYMAK İÇİN CAN ATIYOR,DUYAMADIĞI İÇİN IZDIRAP ÇEKTİRİYOR. EN AĞIRINIDA BEDENİM YAPIYOR, OLDUĞU YERE YIĞILIP KALIYOR. ASLA KIPIRDAMAK DAHİ İSTEMİYOR ARTIK, KENDİNİ SOYUTLUYOR BENDEN BİLDİĞİNİ ÖYLESİNE DERİNDEN HİSSETTİREREK UYGULUYOR Kİ YAŞAMAMAK İÇİN SÜRÜKLÜYOR BENİ SONA. İŞİN ASLI SONA GİDİŞ HOŞUMA GİDİYOR ÇÜNKÜ HER ŞEYİN SON BULUŞU DİNDİREBİLECEK BİLİYORUM VE HİSSETMEMENİN VERDİĞİ HUZURU DOYA DOYA YAŞAMAK İÇİN BENDE O SONA GİDİYORUM…     BAturay İSkender..