Oldukça manidardır bu soru. Anlamı o denli derin ve sınırsız dır ki... Bazen ümitsizliği yükler kaldırması zor olan ağırlıkları omuzlarına sana sen için uğraşanlardan çok hiç olanların yolun da devam etmekten mani olmaz yinede. Sahi neyim ben diye her soruşun da amlamsızca kala kalıyorsan daha yolun başın da acemiliğin gölgesin de gezgin olmakla meşgulsün demek ki.
Peki neden hep sınırları zorlayıp hayalini elde edenlerin ortak geçmişi açıyla keşisiyor diye düşün dün mü? Sordun mu bu soruyu kendine. Evsiz bir hayat. Ailesiz bir yaşam. Buruklukla geçirilmiş bir çocukluk. Güvenin kelime anlamını dahi hafızasın da barındıramayacak kadar uzak o güven diye yazılan ve sığınacak bir liman diye okunan kelimeye bunları anımsayarak bak birde. Yarı yol da bırakılmanın acısını bilenler, kalabalığın ürkütüçü korkaklığını hissedeler. Tüm yaşamı hiçden oluşanlara ne demeli? ve hep şu denir cesurların arkasından "Ben göze alamam" KAYBEDECEK hiç bir şeyin olmasaydı yine de göze almazmıydın. Hayatının bok çukurundan farksız köhpe köşe başlarında nem içinde çürürken kendinden dahi vazgeçmiş bedenin, göze almaz mıydın. O göze aldı ve başardı. Sense sadece imrendin hayal kurdun onda olanı istedin. İşin garibi şu ki..! Senin olana da o imrendi. Geçmişine yani seni sen yapan ailene imrendi. İnsan nefsi o kadar nankör ve doyumsuz ki elde edemediği her şeyi arzular ama anlaşılmayan arzulananların sadece maddiyat olmadığıdır. Umarım anlarlar...
Kaybedecekleri olmayanların kazandıklarıyla yaşayacak değiliz. Kendi yolumuzu çizmenin zamanı, imrendiklerimizin de bizi imrendiklerini unutmadan devam edebilmeli, kainat sadece bizim etrafımız da dönmüyor. Bu satırlar metni oluştururken kaç tane yaşam dünyaya gözlerini açtı, kaçı ise ilelebet göçüverdi. Sevdiğine aşkını ilan etmediğini kim söyleyebilir. Evdeki porselen takımını kırdığın için eşinden yiyeceği fırçayı düşündükçe akla karayı seçmediğini kim söyleyebilir.Varsayımlar varsayımlar.
Günün birinde hedefine ulaştın o riski göze aldın içindeki kabuğu kırdın herkese kim olduğunu gösterdin. "Anladık büyüksün" dedirttin herkese eyvallah. Ya sonra..! Ne olacak peki madalyonun diğer tarafı hiç gelmedi mi aklına emin ol imrenecek kişiler ve olmasını istediğin hedefler tekrarlayacak ömründe. Tarihçiler dediği gibi tarih elbet bir gün tekerrür eder.
Ben diyerek hayata devam edebilmeli her şeye rağmen insan, biz diyerek katlanabilmeli birey kendi nefsine rağmen arzuların esiri olmadan yaşayabilmeyi de başarmalı. Sana da imrenen var unutma tıpkı senin de imrendiklerin olduğun gibi kendine kim olmak istiyorumdan önce neyim ben diyede bilmeli insan....
BAturay İSkender...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder