Gidişinin ardından uzun yıllar geçti. Beni sormana gerek yok ben işte, hep aynı ben hiç değişmeyen. Geçmişin kırıntılarını taşıyan derviş misali yol alıyorum kendimce. Yalnızlığı bulabildim sonunda hasret çektiğimi... Oldukça iyiyim kimsesizliği seviyorum. Kendimi bulabilmenin verdiği özgüveni yaşıyorum sensiz. Düşünüyorum da neydim ben, ne olmak istiyordum. Sen engel miydin diye tanımanın vermiş olduğu pişmanlıktan mıdır nedir. Özlemiyorum. Ama daha başka bir şey bu, anı paylaşımı de, geçmiş paylaşımı de, ne dersen de ama kendimi bildiğimi hatırlamanın verdiği güç, inan bana senden ötürü olmayan bir saygının gücüydü bu bana. Niye gezindiğimi sorma bu sarhoş alemlerde katışıksız farklı biri olduğum için her şey beklenebilir benden. Yalnızlığın bendeki yeri başkadır. Kimsesizliğimi paylaşan beni benle anlayabilen 'SENİ SENSİZ DE BİLİRİM BEN DİYEN'!.. O inanılmaz kelimeler dizisi... seni seviyorum demenin anlam kazandığı saatler işte, sensizliği senle yaşadığım saatler dizisi zaman. Anlamsızlığın dibine vuruyorum her kadehimi doldurduğumda şimdi yanımdasın her zaman ki gibi, dedim ya seni sensizlikle anmak ne biliyim, farklı bir boyut. Gerekçelere sığdıramadığım...
BAturay İSkender...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder