REPLİK...

  Hani için acır. Karıncalanma gibi ama daha ağır gelir. Burkulur kapanırsın dış dünyaya.Gecenin ayazında dışarıda kalmış hisseder ,ürperirsin için üşür. Fırtınaların şiddetinden daha beter yıkıcı. Yüzün asılır,yer çekimine yenik düşer. Dudakların büzüşür. Bağırıp avazın çıktığı kadar " vayyyyyy be " diyesin gelir.Gelmişine,geçmişine,geleceğine,yakınına, uzağına her kim ve ne varsa. Öyle kararmış öyle dönmüştür gözün. Beynin kapana kısılır çıkış yolu arar,alarm verir nöronların" ya çık bu işin içinden kendi başına, yada bırak bildiğimi yapayım" diye. Gerginliğin çözüm bulmadığı gariptir ki..! Başvurulduğu noktanın da ondan başkası olmadığı durumlar. 

   Ağlamak istiyorum, vagonlar dolusu gözyaşı döküp, kurutmak ben de ki yaş pınarını, sığamıyorum kabuğuma. Beceremeyişim, beceriksizliğimden değil, söylemek istediklerimi söylemeyişim den, yapmak istediklerimi yapamayışımdan. Nefes alış verişlerime son vermenin Kurtuluş olduğunu düşünmeye başlıyorum. Aptalca saplantılar filizleniyor bağrım da. " Ulan ben ne yapıyorum da" kendime geliyorum şuuğursuzluğum. Düşünenin düşüncesizliğin de uyanıyor benliğim. Uyanmak istemiyorum çünkü düşünmüyorum. Kesip parçalamak, aklin limitlerini zorlarcasına kusmak geliyor içimden. 

  Artık ilacımı alma vaktinin geldiği çınlanıyor kulaklarımda.  Bak diyor içimdeki duyduğumu sandığım o ses " dinle beni her şey yoluna girecek" sözleri eşliğin de son buluyorum ve bitiriyorum kapatıp ışıklarımı... BAturay İSkender...