İki kişilik düşünmek istiyorum, iki kişilik yaşamak, sonsuzluğu benim sevdiğim gibi beni de sevenle beraber, öyle ulaşılmazlarıda düşlemiyorum. Dedim ya iki kişilik diye, çekerken içimize birbirimizin kokusunu sarmaş dolaş, televizyonun başında kahkahalar atarak, bazende yaşla dolarken gözlerimiz izlemekten bizi, bize bağlayanı. Bırakıp karamsarlığı tutunup mutluluğa el ele, hissederek yüreklerimizdeki yangını, doymak bir birimize, bülbülün şakıyışı gibi içten, bir gülün sadeliği bir orkidenin narinliği kadar etkileyici. Saklamışken kendi duygusallığımı zihnimin derinliklerine mahkum etmişken hislerimi müebbete, bağlanmısken sevgiye, seninle...
BAturay İSkender...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder