DENİZ

    Derin gökyüzü duygulandı yine, hiç dinmeyecekmişcesine  boşaltı içindeki yalnızlığını tek aşkı denize. Kabardı birden tüm hiddetiyle o berrak mavilik,  içindeki öfke ulaşabilmesiydi semaya. Ümitsizdi sadece, izlemekti elinden gelen. Her kıyıya vuruşu da bundandı. Şiddetini artırsa da varamadı asla sevdiğine tek gayesi ulaşabilmekti tek gayesi bir bütün olmaktı. hissedebilmek, hissttirebilmekdi aslında, kimse görmedi içindekini, sadece soğukluğuydu bilinen. Rüzgarla şiddetlendi içindeki kavuşma arzusu önüne ne geldiyse yedi yuttu. Sema her boşalttığında içini ona, dayanamadı. Anlaşılmadı, bilmedi sevdasını kimse, hor görüldü, ama ümidini hiç yitirmedi….       BAturay İSkender